Διαπνοή και διαχείριση υγρομετρικού φορτίου: Μια δύσκολη εξίσωση που έχει λύση

Η έννοια της υγρομετρίας των εσωτερικών χώρων αναφέρεται στον λόγο της παραγόμενης ποσότητας υδρατμών στο χώρο W σε gr/h προς τον ρυθμό ανανέωσης του αέρα του χώρου Ν σε m³/h.

Για λόγους καθορισμού ενιαίων κανόνων διαπίστωσης κινδύνων συμπυκνώσεων (επιφανειακών ή στη μάζα των οικοδομικών στοιχείων) οι χώροι κατατάσσονται συμβατικά σύμφωνα με τα Ελληνικά Τεχνικά Πρότυπα σε τέσσερις τύπους από πλευράς υγρομετρίας:

• Χώρος χαμηλής υγρομετρίας όπου:         W/N ≤ 2,5 gr/m³
• Χώρος μέσης υγρομετρίας όπου: 2,5 < W/N ≤ 5,0 gr/m³
• Χώρος έντονης υγρομετρίας όπου: 5,0 < W/N ≤ 7,5 gr/m³
• Χώρος πολύ έντονης υγρομετρίας όπου:          W/N > 7,5 gr/m³

Κατά γενικό κανόνα τα κτήρια ανάλογα με την χρήση και τον τρόπο κατοίκησης κατατάσσονται στις ακόλουθες κατηγορίες: 

Κτήρια χαμηλής υγρομετρίας:

Υπάγονται τα κτήρια που είναι εξοπλισμένα με ελεγχόμενο μηχανικό αερισμό και ειδικά συστήματα απομάκρυνσης των υδρατμών στα σημεία παραγωγής τους. 

Κτήρια μέσης υγρομετρίας:

Υπάγονται τα κτήρια κατοικιών.

Κτήρια έντονης υγρομετρίας:

Υπάγονται τα κτήρια κατοικιών με υπερκατοίκηση, τα σχολικά κτήρια, νοσηλευτικές μονάδες, γηροκομεία, κτλ. 

Κτήρια πολύ έντονης υγρομετρίας: 

Υπάγονται τα βιομηχανικά κτήρια, όπου με έντονη παραγωγή υδρατμών (π.χ. βιομηχανίες επεξεργασίας τροφίμων), κτήρια δημόσιας χρήσης με παραγωγή υδρατμών από δραστηριότητες όπως πισίνες, γυμναστήρια, σάουνες κτλ. και κτήρια με κουζίνες εστιατορίων, εργαστήρια αρτο-ζαχαροπλαστικής, κτλ.

Η διαχείριση της υγρασίας στα κτήρια αποτελεί βασική παράμετρο για την θωράκιση και την προστασία τους. Για το σκοπό αυτό, εκτός από τις κύριες στεγανοποιητικές μεμβράνες (ασφαλτικές, θερμοπλαστικές, κ.α.) που χρησιμοποιούνται για τη διαχείριση του νερού που προέρχεται από τις εξωτερικές επιδράσεις (βροχή, χιόνι, κτλ.), χρησιμοποιούνται και ειδικές μεμβράνες για την διαχείριση των υδρατμών κατά την κίνησή τους μέσα από τα δομικά στοιχεία σε τοίχους, κεραμοσκεπές και δώματα. 

Σε επίπεδο σχεδιασμού, θερμομόνωση και διαχείριση υγρασίας, είναι εργασίες άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους και το τελικό αποτέλεσμα της ενεργειακής αναβάθμισης εξαρτάται από τον ορθό συνδυασμό εργασιών και επιλογής υλικών. Κακές επιλογές στη διαχείριση της υγρασίας έχουν επιπτώσεις στη θερμομόνωση, και κακή θερμομόνωση μπορεί να έχει επιπτώσεις στην εμφάνιση ανεπιθύμητων υγρασιών.  

Κυριότερα κριτήρια που λαμβάνονται υπόψη στη διαχείριση της υγρασίας είναι:

• Το είδος του θερμομονωτικού (ανοικτής ή κλειστής δομής) 

Υλικά ανοικτής δομής, όπως ο πετροβάμβακας, ο υαλοβάμβακας αλλά και η διογκωμένη πολυστερίνη έχουν μεγαλύτερη ανάγκη προστασίας από την υγρασία έναντι υλικών πολύ κλειστής δομής, όπως η εξηλασμένη πολυστερίνη. 

• Η θέση του θερμομονωτικού στο δομικό στοιχείο (εσωτερικά, εξωτερικά ή στον πυρήνα)

Ανάλογα με το θερμομονωτικό υλικό διαφέρει και ο τρόπος χρήσης του στην κατασκευή και η χρήση του συνδυάζεται με στρώσεις υλικών που προηγούνται ή έπονται, ώστε να εξασφαλίσουμε κατά το δυνατόν την καλύτερη θερμομονωτική του λειτουργία σε πραγματικές συνθήκες όπως π.χ. συμβαίνει μεταξύ ενός συμβατικού και ενός αντεστραμμένου δώματος. 

• Η περιεκτικότητα υγρασίας στο εσωτερικό του κτηρίου (υγρομετρία)

Η υγρομετρία του εσωτερικού χώρου των κτηρίων, η περιεκτικότητα δηλαδή της υγρασίας στον εσωτερικό αέρα, ως αποτέλεσμα της χρήσης του κτηρίου παίζει σημαντικό ρόλο, π.χ. άλλες απαιτήσεις διαχείρισης της εσωτερικής υγρασίας έχει μια κατοικία και άλλες ένα εστιατόριο όπου παράγονται πολλοί υδρατμοί.

Συνεπώς, η διαχείριση της υγρασίας στα κτίρια πρέπει να γίνεται συστημικά, με ιδιαίτερη προσοχή και χρησιμοποιώντας ειδικές μεμβράνες. Η FIBRAN λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των απαιτήσεων, σχεδίασε τη σειρά μεμβρανών FIBRANskin, με γνώμονα τη βέλτιστη θερμομονωτική συμπεριφορά και προστασία της κατασκευής, προσφέροντας συστημικές λύσεις για κάθε περίπτωση.