Ανθεκτικότητα και συντήρηση κτηρίων μέσω της θερμομόνωσης

Όταν η τοποθέτηση των θερμομονωτικών υλικών σε ένα νέο κτίριο σχεδιάζεται κατά τέτοιον τρόπο ώστε αυτά να περικλείουν ομοιόμορφα κέλυφος χωρίς θερμογέφυρες, τότε βελτιώνεται συνολικά και η ανθεκτικότητα του κτιριακού περιβλήματος έναντι της καταπόνησης και γήρανσης που αναμένεται αυτό να δεχτεί από τις έντονες περιβαλλοντικές επιδράσεις και ακραίες θερμοκρασιακές διακυμάνσεις του θερμοκρασιακού κύκλου Χειμώνας-Καλοκαίρι.

Η απουσία θερμομόνωσης ή η ύπαρξη θερμογεφυρών ευνοούν την υποβάθμιση της ποιότητας της κατασκευής ως αποτέλεσμα της υγροποίησης που λαμβάνει χώρα εντός των δομικών στοιχείων. Το νερό μέσα στα δομικά στοιχεία επιδρά κυρίως με δύο μηχανισμούς:

• Ο πρώτος μηχανισμός έχει να κάνει με την μείωση του υψηλού βαθμού αλκαλικότητας (pH=12) του σκυροδέματος γύρω από τον οπλισμό που λειτουργεί προστατευτικά έναντι της οξείδωσης. Το διοξείδιο του άνθρακα, CO₂, της ατμόσφαιρας διαλύεται στο νερό και αντιδρά με την υδράσβεστο, Ca(OH)₂, του οπλισμένου σκυροδέματος για τη δημιουργία ανθρακικού ασβεστίου, CaCO₃, και νερού, Η₂Ο. Το φαινόμενο ονομάζεται ενανθράκωση του σκυροδέματος και έχει ως αποτέλεσμα να πέφτει το pH από 12 σε 8. Σε αυτό το χαμηλό pH πλέον ο μεταλλικός οπλισμός του σκυροδέματος είναι εκτεθειμένος στην γαλβανική οξείδωση και την μείωση της διατομής του, που με τη σειρά της έχει σοβαρές επιπτώσεις στην στατική επάρκεια της κατασκευής. 
• Ο δεύτερος μηχανισμός σχετίζεται με την παγοπληξία, όπου η μετατροπή του νερού σε πάγο έχει ως αποτέλεσμα της αύξηση του όγκου του κατά 9%, που με την σειρά του οδηγεί στη αποσάθρωση των πορωδών δομικών υλικών.  

Συνεπώς, η αύξηση της ανθεκτικότητας που προσφέρει η θερμομόνωση των νέων κτιριακών εγκαταστάσεων, συνεπάγεται την αύξηση της διάρκειας ζωής τους και τη μείωση των αναγκών συντήρησής τους.  

Στα υφιστάμενα κτίρια που ήδη υπάρχει σωρευμένη υγρασία εντός των δομικών στοιχείων, η εφύγρανση ευνοείται μόνο με την εφαρμογή συστημάτων θερμοπρόσοψης με πετροβάμβακα.