Συνήθη κατασκευαστικά λάθη στην τοποθέτηση της θερμοπρόσοψης

Gessi Roccastrada: Η νέα επένδυση της FIBRAN
10/11/2021
Η FIBRAN αποκτά νέο σπίτι στην Αθήνα
30/12/2021
Gessi Roccastrada: Η νέα επένδυση της FIBRAN
10/11/2021
Η FIBRAN αποκτά νέο σπίτι στην Αθήνα
30/12/2021

Συνήθη κατασκευαστικά λάθη στην τοποθέτηση της θερμοπρόσοψης

Η εφαρμογή σύνθετων συστημάτων εξωτερικής θερμομόνωσης, τα κοινός αποκαλούμενα συστήματα θερμοπρόσοψης, αποτελούν μια σχετικά πρόσφατη κατασκευαστική πρακτική για τα Ελληνικά δεδομένα. Αυτή η κατασκευαστική πρακτική εμπεριέχει πλήθος τεχνικών λεπτομερειών και ειδικών απαιτήσεων, κρίσιμων για την επιτυχία της εφαρμογής. Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα απαιτήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα να εφαρμοστούν συστήματα θερμοπρόσοψης σε χιλιάδες κτίρια, χωρίς όμως να υφίσταται ένα επαρκώς εκπαιδευμένο τεχνικό προσωπικό. Αποτέλεσμα αυτής της αδυναμίας ήταν πολύ τεχνίτες και συνεργεία να μάθουν στην πράξη, γεγονός που οδήγησε σε πλήθος λαθών τα οποία σήμερα πλέον αρχίζουμε να τα βλέπουμε στην αγορά με προβλήματα αποκολλήσεων, ρηγματώσεων, μειωμένη ενεργειακή απόδοσης κ.α.

Τα λάθη που έγιναν είναι πολλά, εδώ συνοψίζουμε τα κυριότερα:

  1. Κατά την φάση της προετοιμασίας του υποστρώματος:
  • Δεν επιλύθηκαν θέματα υγρασιών από ανερχόμενη υγρασία στους τοίχους με αποτέλεσμα το πρόβλημα υγρασίας να εμφανιστεί εντονότερο εσωτερικά μετά την εφαρμογή.
  • Αντί να απομακρυνθούν σαθρά υλικά υποστρώματος, εφαρμόστηκε αστάρι πρόσφυσης επί των σαθρών, με αποτέλεσμα η θερμοπρόσοψη να αποκολλάται συμπαρασύροντας αστάρι και σαθρά υλικά.
  1. Κατά τη φάση της τοποθέτησης της μόνωσης:
  • Σε στραβούς τοίχους εφαρμόστηκε μεγάλο πάχος κόλλας αντί να χρησιμοποιηθεί μεγαλύτερο πάχος μονωτικού με αποτέλεσμα την αποκόλληση.
  • Η ποσότητα της κόλλας στη μόνωση ήταν συχνά μικρότερη των απαιτήσεων (τουλάχιστον 40% της επιφάνειας) με αποτέλεσμα να οδηγεί σε αποκολλήσεις.
  • Η κόλλα εφαρμοζόταν πολλές φορές μόνο περιμετρικά ή μόνο σημειακά γεγονός που οδηγούσε σε αποκολλήσεις λόγω διαστολής ή συστολής της μόνωσης αντίστοιχα το καλοκαίρι και τον χειμώνα.
  • Η τοποθέτηση των μονωτικών πλακών γινόταν σε συνέχεια με τους αρμούς των κουφωμάτων με αποτέλεσμα να ρηγματώνουν λόγω της πίεσης που δεχόντουσαν τα κουφώματα κατά τη χρήση τους.
  • Η τοποθέτηση των μονωτικών πλακών στα σημεία συναρμογής μεταξύ τούβλου και δοκών σκυροδέματος δεν προνοήθηκε να υπερκαλύπτει την ένωση κατά 10 cm με αποτέλεσμα τα δημιουργούνται επίσης ρηγματώσεις λόγω ελαστομηχανικής διαφοράς των υλικών.
  • Παρά την κανονιστική απαγόρευση για τη μη χρήση μονωτικής πλάκας διαστάσεων μικρότερης των 15 cm χρησιμοποιήθηκαν περισσεύματα μικρότερων διαστάσεων που οδηγούσαν επίσης σε ρηγματώσεις.
  • Τυχόν κενά μεταξύ των μονωτικών πλακών γέμιζαν με κονίαμα ή με αφρό πολυουρεθάνης που δεν έφτανε μέχρι την επιφάνεια της πλάκας, με αποτέλεσμα κατά την εφαρμογή της βασικής στρώσης να εισέρχεται κονίαμα που οδηγούσε σε ρηγματώσεις.
  • Χρησιμοποιήθηκαν σε πολλά έργα κόλλες που δεν είχαν πιστοποίηση για εφαρμογή σε θερμοπροσόψεις, προκαλώντας είτε ρηγματώσεις είτε αποκολλήσεις.
  • Η πρόχειρη τοποθέτηση των μονωτικών πλακών που είχε ως αποτέλεσμα μεταξύ διπλανών πλακών να υπάρχουν προεξοχές οδηγούσε μετέπειτα σε κακή τοποθέτηση του πλέγματος της βασικής στρώσης και μοιραία πάλι σε ρηγματώσεις.
  • Δε χρησιμοποιήθηκαν ειδικά τεμάχια συναρμογής μεταξύ κουφωμάτων και μονωτικών πλακών με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ρηγματώσεις και μετέπειτα διείσδυση υγρασίας.
  • Πολλές εφαρμογές πραγματοποιήθηκαν χωρίς ηλιοπροστασία στη σκαλωσιά με αποτέλεσμα να αποκολλώνται οι πλάκες λόγω θερμικής διαστολής.
  • Επίσης εφαρμογές πραγματοποιήθηκαν σε περίοδο παγετού που επίσης οδήγησαν σε αποκολλήσεις εξαιτίας της μείωσης των αντοχών της κόλλας.
  1. Κατά τη φάση μηχανικής στερέωσης των πλακών:
  • Οι διατρήσεις για τα βύσματα στα τούβλα σε πολλές περιπτώσεις γινόταν με κρουστικό τρυπάνι σπάζοντας τη δομή των τούβλων μη επιτρέποντας τα βύσματα να αγκυρώσουν.
  • Η τοποθέτηση των βυσμάτων συχνά γινόταν χωρίς χρήση ρούτερ με απευθείας κάρφωμα επί του μονωτικού, ασκώντας πίεση και βουλιάζοντάς το, γεγονός που οδηγούσε μετέπειτα σε αποκολλήσεις βυσμάτων και ρηγματώσεις.
  • Δε χρησιμοποιήθηκαν μονωτικές τάπες πάνω από τα βύσματα οδηγώντας σε σκιάσεις στα σημεία αυτά μετά την πάροδο του χρόνου.
  • Δεν πραγματοποιήθηκαν πρόσθετες αγκυρώσεις στις ακμές πολλών κτιρίων με αποτέλεσμα να ρηγματώνουν από τις ανεμοπιέσεις.
  1. Στην τοποθέτηση της βασικής στρώσης και του πλέγματος:
  • Χρησιμοποιήθηκαν μη πιστοποιημένα πλέγματα που είχαν ως αποτέλεσμα ρηγματώσεις και φουσκώματα της βασική στρώσης.
  • Η τοποθέτηση του πλέγματος σε πολλές περιπτώσεις έγινε απευθείας στο μονωτικό, χωρίς να εγκιβωτιστεί στο μέσο του κονιάματος της βασικής στρώσης, όπως απαιτείται, κάτι που οδήγησε σε αποκολλήσεις.

                   

  1. Στην τοποθέτηση του τελικού επιχρίσματος:
  • Σε ανόργανες βασικές στρώσεις δεν χρησιμοποιήθηκε αστάρι ή η εφαρμογή του τελικού επιχρίσματος πραγματοποιήθηκε σε νωπό αστάρι δημιουργώντας διχρωμίες στις όψεις.
  • Δεν τηρήθηκε ανάμειξη περισσότερων της μιας συσκευασίας επιχρίσματος σε μεγαλύτερο κάδο με αποτέλεσμα μικροδιαφορές απόχρωσης από συσκευασία σε συσκευασία να προκαλεί επίσης διχρωμίες στην τελική όψη.
  • Η επιλογή φωτεινότητας των τελικών επιχρισμάτων ήταν πολλές φορές κάτω από τα ελάχιστα επιτρεπτά όρια με αποτέλεσμα σκουρόχρωμες αποχρώσεις να οδηγήσουν σε έντονες ρηγματώσεις.

Θα μπορούσαμε να γράψουμε δεκάδες ακόμη μικρά και μεγάλα λάθη. Η ουσία είναι πως η εργασία εφαρμογής σύνθετων συστημάτων εξωτερικής θερμομόνωσης είναι μια εργασία που απαιτεί υψηλή τεχνογνωσία. Οι όποιοι συμβιβασμοί σε επίπεδο τεχνικών λεπτομερειών και ειδικών απαιτήσεων ενδεχομένως να μειώνουν το αρχικό κόστος, όμως είναι βέβαιο ότι οδηγούν σε αποτυχία.