Σεισμική μόνωση τοιχοποιίας πλήρωσης: Λύσεις σε ένα χρόνιο πρόβλημα

Η εφαρμογή συστημάτων εξωτερικής θερμομόνωση αποτελεί την πλέον διαδεδομένη πρακτική για την ενεργειακή αναβάθμιση νέων αλλά κυρίως υφιστάμενων κτιρίων. 

Η χρήση συγκεκριμένου τύπου θερμομονωτικού υλικού που τοποθετείται ως εξωτερικό προσάρτημα σε ένα σύστημα εξωτερικής θερμομόνωσης στις τοιχοποιίες, είναι δυνατόν να προσφέρει σεισμική μόνωση.

Η έννοια της σεισμικής μόνωσης αναφέρεται στην ικανότητα του συστήματος θερμοπρόσοψης να συγκρατήσει την τοιχοποιία πλήρωσης εντός επιπέδου, να μην πέσει δηλαδή στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό του κτιρίου. Όπως έχουμε δει σε πλείστες περιπτώσεις, μετά από σεισμό, το φαινόμενο της αποκόλλησης της τοιχοποιίας πλήρωσης και η πτώση της, ευθύνεται σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό τόσο για απώλειες σε ανθρώπινες ζωές όσο και για την καταστροφή οικοσυσκευής και αυτοκινήτων. 

Στο πλαίσιο αυτό η FIBRAN σε συνεργασία με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης προχώρησε, για πρώτη φορά στον Ευρωπαϊκό χώρο, σε μια ολοκληρωμένη πειραματική και αναλυτική προσπάθεια στοχεύοντας στην αποτίμηση της συμπεριφοράς των θερμομονωτικών υλικών εξηλασμένης πολυστερίνης, XPS, διογκωμένης πολυστερίνης, EPS, και πετροβάμβακα, ως προσαρτημάτων επί των τοιχοπληρώσεων. Εν όψει των ανωτέρω και στην φάση των προκαταρκτικών αποτελεσμάτων εξετάστηκε η εκτός επιπέδου συμπεριφορά τμημάτων τοιχοποιίας με ή χωρίς θερμομονωτικά προσαρτήματα ως μέρος μιας διερεύνησης της συμπεριφοράς θερμομονωτικών προσαρτημάτων που επικολλώνται στις τοιχοπληρώσεις πλαισιακών κατασκευών που θα υποστούν σεισμικές καταπονήσεις. Τα πρωτογενή ευρήματα παρουσιαστήκαν στο 4^ο Πανελλήνιο Συνέδριο Αντισεισμικής Μηχανικής και Τεχνικής Σεισμολογίας που έλαβε χώρα από 5 έως 7 Σεπτεμβρίου 2019, στην Αθήνα, από την ερευνητική ομάδα του Εργαστηρίου Πειραματικής Αντοχής Υλικών και Κατασκευών, Α.Π.Θ. 

Τα συμπεράσματα της επιστημονικής ανακοίνωσης που προέκυψαν από τις εργασίες του συνεδρίου κατέληξαν στα εξής:

1. Η ύπαρξη του θερμομονωτικού προσαρτήματος επέφερε μια αύξηση της φέρουσας ικανότητας, η οποία στην περίπτωση της εξηλασμένης πολυστερίνης (XPS) είναι περίπου 40%. Αυτή η αύξηση είναι πολύ μικρότερη στην περίπτωση της διογκωμένης πολυστερίνης (EPS). 
2. Η οριακή κατάσταση συνοδεύεται με μερική αποκόλληση του θερμομονωτικού προσαρτήματος από την επιφάνεια του τοίχου ενώ η ύπαρξη του αγκυρίου αποτρέπει την καθ’ ολοκληρία αποκόλληση του προσαρτήματος.
3. Η μεθοδολογία που αναπτύσσεται ως συνδυασμός της μετρημένης κυρίαρχης συμπεριφοράς των τοιχαρίων, με την πλήρη πιστοποίηση όλων των επί μέρους υλικών, και της περιγραφείσας μη-γραμμικής αριθμητικής προσομοίωσης μπορεί να θεωρηθεί ποιοτικά ικανοποιητική.
4. Η εν λόγω μεθοδολογία, εφόσον πιστοποιηθεί περαιτέρω με βάση πρόσθετα πειραματικά αποτελέσματα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πρόσθετη παραμετρική διερεύνηση του συγκεκριμένου προβλήματος σε ποικίλες γεωμετρίες πρωτότυπων τοιχοπληρώσεων.