Σε επίπεδο σχεδιασμού λαμβάνονται υπόψη οι μηχανικές αντοχές των θερμομονωτικών υλικών ανάλογα του τρόπου τοποθέτησης στο δομικό στοιχείο και των φορτίων στατικών και δυναμικών που θα χρειαστεί να παραλάβουν κατά τη λειτουργία τους. Στατικά φορτία είναι κυρίως οι επιστρώσεις κονιαμάτων και επικαλύψεων σε δάπεδα ή οροφές, ενώ τα δυναμικά προέρχονται από μετακινήσεις ατόμων, τροχοφόρων, αντικειμένων αλλά και δράσεις του αέρα στις όψεις των κτιρίων και τις οροφές.
Για τον υπολογισμό των ελάχιστον αντοχών σε επίπεδο σχεδιασμού εφαρμόζεται ο Ευρωκώδικας 1 (ENV 1991 -1 Βάσεις σχεδιασμού και δράσεων στις κατασκευές).
Δεν υπάρχει ιδιαίτερη απαίτηση για μηχανικές αντοχές στα θερμομονωτικά όταν αυτά τοποθετούνται προστατευμένα σε διάκενα όπου δεν αναμένεται να παραλάβουν κατασκευαστικά φορτία ή φορτία χρήσης, αρκεί να διατηρούν τη θέση τους επί μακρόν χωρίς διαστατική μεταβολή.
Σε γενικές γραμμές η εξηλασμένη πολυστερίνη είναι το υλικό που προσφέρει τις υψηλότερες μηχανικές αντοχές σε συμπίεση, κρούση, διάτρηση και παραλαβής φορτίων εφελκυσμού. Αυτός είναι ο λόγος που την συναντούμε σε πλήθος εφαρμογών με υψηλές μηχανικές απαιτήσεις, όπως στη θερμομόνωση πλάκας και περιμέτρου υπογείου, στη θερμομόνωση δωμάτων. Πρόσθετες εφαρμογές έχει η εξηλασμένη πολυστερίνη στην τοποθέτηση κάτω από αεροδιαδρόμους και χώρους στάθμευσης βαρέων οχημάτων.
Πάντως στα συστήματα εξωτερικής θερμομόνωσης με την χρήση κατάλληλων επιχρισμάτων και πλεγμάτων είναι εφικτό να επιτύχουμε την ανώτερη κατηγορία μηχανικών αντοχών σε κρούση και διάτρηση κατά το πρότυπο ΕΤΑG 004, ανεξάρτητα του τύπου του θερμομονωτικού υλικού είτε αυτός είναι Πετροβάμβακας είτε Εξηλασμένη είτε Διογκωμένη πολυστερίνη.